به سراغ من اگر می آیید . . .!

در جوخه‌های اعدام    پس از شنیدن فرمان "آتش!"   سربازی زود تر از همه شلیک می کند      سربازی دیرتر      و دیگر سربازها، در میان این دو       قسم به مکث!    به اختلاف زمانی میان  دو شلیک    ما همه سربازیم    آن که زودتر ماشه می چکاند                                            جلاد   آن که دیرتر شلیک می کند                                       عاشق     و مابقی ماموریم     گاهی اما یکی     اسلحه‌اش را         به سمت دهانی نشانه می رود                                  که فرمان آتش داده است     اوست که تنهاست...   به سراغ من اگر می آیید . . .!...

به سراغ من اگر می آیید . . .!...

هر سر موی تو از غفلت به راهی می رود

جمع کن پیش از گذشتن کاروان خویش را

به سراغ من اگر می آیید . . .!...

دستم به تو نمی رسد،

حتی در شعرهایی که با دست خودم می نویسم.

پس هم‏چنان در ارتفاع دورترین استعاره ها بمان؛

مباد که دست کسی به تو برسد.

به سراغ من اگر می آیید . . .!...